De zaal zat vol jonge kinderen en trotse ouders, maar de gekozen stukken waren bepaald niet kinderachtig. Waar je vooraf misschien nog kon vrezen voor de combinatie blokfluit en kinderconcert ('neem je blokfluit mee!' stond er in de aankondiging) viel het juist op hoe sereen en aandachtig dit nieuwe publiek de muziek onderging. Nergens kreeg ik het gevoel dat de musici door de knieën gingen of anderszins hun kunst aan het verwateren waren: gloedvolle noten en een prachtige ensembleklank deden hier al het educatieve werk.
In de wereldmuziek, de jazz/impro en de hedendaagse muziek zoekt men al jarenlang naar nieuw publiek. Dit vrolijke dubbelsextet bewijst dat het kan, zonder geforceerde marketingstunts, maar met behoud van inhoud. De stilte tijdens het stuk van Bach sprak boekdelen. Als hier geen jong grut is gewonnen voor de bovenhistorische schoonheid van Bach, dan eet ik mijn hoed op.